Kraj: Poland
Dostępne tłumaczenia:
Bonjour, mon coeur
Renesansowe madrygały i chansons o tematyce miłosnej
Podczas, gdy repertuar dwóch pierwszych krążków w dyskografii Collegium Vocale Bydgoszcz obracał się w sferze sacrum, a nasze wysiłki koncentrowały się na oddaniu nastroju pełnego skupienia, wyciszenia i kontemplacji, tutaj dajemy upust fantazji interpretacyjnej i próbujemy odzwierciedlić jakże zróżnicowane emocje przebijające z madrygałów i chansons. Nasze interpretacje nie są adresowane do muzyko...logów poszukujących dźwiękowych refleksów wymarłej tradycji muzycznej, lecz do muzyko...filów nastawionych na nieobarczony naukowym balastem kontakt z muzyką, powoływaną do życia we współczesnych nam czasach, dla współczesnych ludzi. Marzymy o tym, by madrygały i chansons trafiły „pod strzechy”; by skończyć z przesądem, iż jest to muzyka dla wykształconych muzycznie elit, a do jej zrozumienia potrzebna jest jakaś specjalistyczna wiedza; by renesansowe pieśni towarzyszyły codziennym, rutynowym czynnościom, chwilom smutku, radości i intymnego relaksu podczas wieczornych kolacji przy świecach.
* * *
„Istniejąca od czternastu lat bydgoska grupa roztacza wokół siebie dobrą aurę, dzieląc się radością wspólnego muzykowania. Po nagraniach polskich pieśni pasyjnych oraz twórczości Wacława z Szamotuł i Marcina Leopolity wokaliści (sopran, kontratenor, dwa barytony) pod wodzą Michała Zielińskiego odbyli niewinny flirt z renesansową liryką miłosną – głównie angielską, francuską i hiszpańską. Śpiewają w różnych konfiguracjach: solo z lutniowym akompaniamentem (
Shall I sue Dowlanda), w duecie (pełen emocji dialog
Away with these self-loving ladsDowlanda), w tercecie (efektowna, żartobliwa pieśń
Je ne fus jamais si aise Certona; udatne naśladowanie ptasich przekomarzań w
The nightingale, the organ of delight Weelkesa), w kwartecie z lutnią (
Bonjour, mon coeur Goudimela). Lutnista Henryk Kasperczak gra też własne parafrazy instrumentalne. Bonjour i chapeau bas!"
HANNA MILEWSKA „Hi-Fi i muzyka” 12/2006 (114), s. 104
* * *
„Nie ulega wątpliwości, że od strony wykonania najwartościowsze na tej płycie są utwory śpiewane zespołowo, szczególnie te o wyraźnie melancholijnym, lirycznym obliczu. Collegium Vocale z wielką wrażliwością kształtuje barwę brzmienia i pieczołowicie dba o jego odcienie. Dzięki owym kolorystycznym niuansom ta utrzymana najczęściej w prostej fakturze akordowej muzyka nabiera retorycznej głębi. Zwracają uwagę zwłaszcza interpretacje takich utworów, jak
Mille regres Josquina,
Au joli bois Claudina de Sermisy albo anonimowe
Dindirin, dindirin. Lekkość i powab odtwarzanej muzyki wokaliści podkreślają również w pieśniach o lżejszym charakterze, tanecznych (np. tytułowa chanson Claude’a Goudimela). [...] Płyta jako całość została bardzo dobrze skonstruowana, tak pod względem dramaturgicznym, jak i zróżnicowania kolorystycznego. Zmienność obsady głosów wokalnych, dopełniana trafnym wykorzystaniem lutni, czyni z prezentowanej muzyki konstrukcję żywą, której równie dobrze słucha się zagłębiając w kolejne elementy, jak i traktując
en bloc jako subtelne muzyczne tło sprzyjające tworzeniu relaksującego klimatu..."
WITOLD PAPROCKI „Ruch Muzyczny”, Rok L Nr 25, 10 XII 2006
* * *
Płyta jest dostępna w popularnych serwisach streamingowych: Spotify, Apple Music, Tidal, Deezer, YouTube Music, Amazon Music i in.
Zobacz także
Pliki do pobrania:
Komentarze
 | 2023-11-23 · Michał Zieliński |
Załączona książeczka do płyty zawiera polskie tłumaczenia wszystkich wykonywanych utworów
